000			01985nam a2200217 c 4500
997	0	0	_e2
008			230725s2023 sp | |||| 000 glg
017			_aC 1023-2023
020			_a9788412600766
080			_a82-N
100			_aVighan, Delphine _eaut _9156709
245			_aAs gratitudes _c/ Delphine de Vigan
250			_aXullo 2023
260			_aSantiago de Compostela _b: Hugin e Munin _c, 2023
300			_a152 páx _b: Rústica con lapelas _c; 20 x 13.5 cm
520	3		_aA saúde de Michka, unha muller independente e culta, reséntese, polo que xa non pode vivir soa e ingresa nunha residencia da terceira idade. A afasia que padece fai que confunda as palabras e se perda seguido nas conversas; amais, as súas noites énchense de pesadelos nos que recibe reproches pola súa repentina vulnerabilidade. Tanto Marie, a súa veciña, coma Jérôme, o logopedista que a asiste, poñen o seu gran de area para que a anciá deixe de sufrir polo que considera unha débeda moral relacionada cun momento clave do seu pasado. As voces de Marie e Jérôme debullan os últimos meses de vida da protagonista. Dende as primeiras páxinas, esta conmovedora novela interpela o lector e convídao a reflexionar sobre a vellez, a dependencia, a angustia, a deterioración imparable e a empatía. Como revela o título, a gratitude ocupa un lugar central: a de Marie cara á persoa que permitiu que se convertese na muller que é; e a de Michka, cuxo maior desexo é localizar as persoas que lle salvaron a vida. A palabra é así mesmo crucial na construción da historia, tanto pola sobriedade e a depuración estilística que caracterizan o relato coma polos dramáticos e por veces humorísticos lapsus de Michka, que revelan dun xeito doloroso a perda paulatina da facultade de se comunicar para quen foi –ironías da vida– unha traballadora das palabras.
521			_aBAC
650			_aVellez _934265
650			_aHistoria _916944
700			_aXavier Senín _etrl _948623